علی می آید از خیمه هوای دلبری دارد
بنازم قد و قامت را رخی پیغمبری دارد
کمربند علی بسته نگاه حیدری دارد
حرم پشت سرش گویا خیال دیگری دارد
به عشق اذن میدانم اذان گوی حرم آمد
شدم سرگشته و حیران علی اکبرم آمد
برو بابا فدای تو فدای قرص ماه تو
برو ای قوّت قلبم امان از اشک و آه تو
برو تا که نماند این نگاهم در نگاه تو
برو ای تشنه جنگ آور خدا پشت و پناه تو
دو دیده تا که گریان شد نصیبم پای لرزان شد
علی رو سوی میدان شد حرم ناگه پریشان شد
خدایا اکبر لیلا چو آهوی ختن باشد
خدایا این جوان بر من حدیث جان و تن باشد
خدایا می فرستم تا حریف اهرمن باشد
کسی که خُلقاً و خَلقاً شبیه جدّ من باشد
الهی این دلِ شیدا شده محشر شده غوغا
در اینجا وان یکاد و من در آنجا چشم بد پیدا
علی می آید از میدان نگاهی بر پدر دارد
ولی با خسته حالی اش به جان من شرر دارد
بگوید تشنگی بابا بر احوالم اثر دارد
ز آثار تن تشنه فقط تشنه خبر دارد
خدا داند پدر هستم دلی در دام او دارم
ببین با فکر درمانش زبان بر کام او دارم
علی رفت و رجزهایش دم از قالوا بلی می زد
به هر خطبه اشاره بر حدیث مصطفی می زد
و هر ضربه ز شمشیرش به عشق مرتضی می زد
به یک باره شنیدم من که بابا را صدا می زد
شدم راهی میدان و علی را من نمی بینم
کجایی ای انیس دل، کجایی یار شیرینم
میان این همه آوا نوای تو نمی آید
بزن ناله اذان گویم صدای تو نمی آید
نسیم سیب و یاسی تو هوای تو نمی آید
چرا ای اکبرم آهی ز نای تو نمی آید
چرا در بین این لشگر پرستویم رها گشتی
درون حنجرت نیزه نشسته بی صدا گشتی
تو را پیدا نمودم من که پاشیده به صحرایی
بخواب ای حاصل عمرم تو در آغوش بابایی
چرا خون جوشد از جسمت ز هر بندی ز هر جایی
توان بردنت رفته ز بسکه ارباً اربایی
میان شادی دشمن به داغ تو گرفتارم
کنار عمه ات زینب برای تو عزادارم
- جمعه
- 30
- شهریور
- 1397
- ساعت
- 22:12
- نوشته شده توسط
- حسن فطرس
- شاعر:
-
حسن ثابت جو
ارسال دیدگاه