امام حسین(ع)فرمود:

"این مصیبت برای من سخت نیست چون خدا خودش ناظر آن است.خدایا!این مصیبت برای تو کم تر از کشتن ناقه صالح نیست.اکر نصرت و یاری را در این جنگ از ما گرفتی،در عوض بهتر از آن را به ما بده[در قیامت] و انتقام ما را از ستمگران بگیر،آن چه در این دنیا بر سر ما آمد ذخیره آخرت ما قرار ده.خدایا!تو خود دیدی که این مردم شبیه ترین کس به پیامبرت محمد(ص)را کشتند".

در این هنگام صدایی از غیب به گوش حضرت رسید که می گفت:

"ای حسین!او را بگذار که در بهشت دایه ای به او شیر خواهد داد".

حضرت از اسبش پایین آمد.با شمشیرش قبری برای علی اصغر حفر کرد و او را با بدن خون آلودش دفن کرد و بر او نماز گزارد.

بعضی از راویان هم می گویند:حضرت،علی اصغر را کنار شهدای خانواده اش قرار داد.

مقتل مقرم،ص۳۳۵_۳۳۶

تذکرةالخواص،ص۱۴۴

لهوف،ص۶۶

مقتل خوارزمی،ج۲،ص۳۲

مثیرالاحزان،ص۳۶