در کنار بارگاه
حضرت رضا(ع)

مشتاق کربلای تو تا صبح محشرم

من سرسپرده‌ی حرم شاه بی‌سرم

در پای علقمه به علمدار گفته‌ام

سینه زن تو هستم و بیتاب اصغرم

در گوشه گوشه‌ی حرمت سیر کرده‌ام

پایین پا نشستم و حیران اکبرم

تا آبروی عالم و آدم شدی حسین

از جان و دل به بزم عزای تو نوکرم

در بزم ماتمت تو مرا راه داده‌ای

منت پذیر لطف تو ممنون مادرم

از کودکی به بزم عزا خانه‌ات شدم

عکسی ز کربلای تو بوده برابرم

ای من فدای لعل لب تشنه‌ات حسین

بر گرد بام تربت تو چون کبوترم