حسین(ع)در روز یکشنبه_دو روز مانده به پایان ماه رجب_از مدینه خارج شد و به همراه فرزندان،برادران،برادرزاده ها و خانواده اش به سوی مکه رهسپار شد.او هنگام حرکت این آیه ی ۲۱ از سوره قصص را زمزمه می کرد:
{فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا يَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِي مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ_ترسان و نگران از شهر بيرون شد.گفت:اى پروردگار من،مرا از ستمكاران رهايى بخش}
حضرت جاده اصلی و عمومی را برای حرکت انتخاب کرد.به او عرض کردند:مانند ابن زبیر اگر از حاشیه و بیراهه بروی اگر چنان چه در تعقیب تو باشند نمی توانند به تو دست یابند.
اما حضرت فرمود:
"به خدا سوگند از این جاده خارج نمی شوم تا آنچه خدا خواسته انجام شود"
حضرت در روز جمعه_سوم ماه شعبان_وارد مکه شد و ذکر لبش آیه ی ۲۲ از سوره قصص بود:
{وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْيَنَ قَالَ عَسَى رَبِّي أَنْ يَهْدِيَنِي سَوَاءَ السَّبِيلِ_چون به جانب مدين روان شد، گفت:شايد پروردگار من مرا به راه راست رهبرى كند}
امام حسین(ع) برای اقامت به منزل عباس بن عبدالمطلب رفت.
مقتل مقرم،ص۱۷۱
تاریخ ابن عساکر،ج۴،ص۳۲۸
- جمعه
- 13
- مهر
- 1397
- ساعت
- 13:59
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
ارسال دیدگاه