سبک ۵ ـ ذکر / شور واحد ـ زخم
وای از غم زمونه
زخمای بی نشونه
الهی هیچ وقت تو خونه اش
مردی غریب نمونه
از پا فتادم نرسید ـ رفت و به دادم نرسید
وقتی که گفتم یه کم آب ـ به این مرادم نرسید
دلم خونه دلم خونه
چشام دریای بارونه
به شادی همسرم می گه
حسن زنده نمی مونه
غریبِ مدینه ـ غریبِ مدینه(۲)
دلم خیلی ستم ديد
مادرم رو دست غم چيد
ضارب سیلی تو کوچه ها
تا من و ديد مي‌خنديد
تو کوچه ها تا می رسید ـ به سینه غوغا می رسید
یه خنده می زد پیش من ـ جونم به لب ها می رسید
من و چشم تر و کوچه
نگا بر اون در و کوچه
همیشه قاتلم می شد
صدای مادر و کوچه
غریبِ مدینه ـ غریبِ مدینه(۲)
خون های لخته لخته
خیلی غریبی سخته
علت این طشت و جگر
همسرِ تیره بخته
تموم شده حیاتِ من ـ دفتر مشکلاتِ من
پاره جگر شد سبب و ـ علت این نجاتِ من
خدا راحت شدم از غم
از این غصه از این ماتم
مدینه می زدی هر روز
نمک بر زخم این دردم
غریبِ مدینه ـ غریبِ مدینه(۲)
- چهارشنبه
- 25
- مهر
- 1397
- ساعت
- 11:29
- نوشته شده توسط
- حسن فطرس
- شاعر:
-
حسن ثابت جو
ارسال دیدگاه