◾وفات بنت الحسین
حضرت سکینه(س)
تربیت یافته‌ی مکتب زینب بودو...
روضه‌ش لعل‌لب‌سوخته‌برلب بودو...
بار سنگین همه‌ کرببلا بر دوشش
اشک‌ریزان‌به‌مدینه‌همه‌ی‌شب‌بودو....

باز از کرببلا روضه فراوان میخواند
روضه‌ازسوزجگربالب‌عطشان میخواند
سربه‌زانوی‌غریبی زجدایی میگفت
باهمه‌روضه‌ای ازپیکرعریان میخواند

طفل ششماهه چو میدید به یاد اصغر
گریه میکرد چو باران به گل نیلوفر
بارباب‌ازعطش‌ومشک‌عموجان میگفت
ز گل نسترن و غنچه که گشته پرپر

شیعتی مَهما شَرِبتُ ز پدر یاد گرفت
تیر از چشم علمدار ز بیداد گرفت
آب نوشید ولی بعد پدر باگریه
انتقام از ستم و جور ز صیاد گرفت

روز و شب گریه ز اندوه و محن کارش بود
اشک دائم به رخ از دیده‌ی خونبارش بود
کوفه و شام بلا داغ غم طفل حزین
همچو کابوس شبانه به شب تارش بود

وقت هجران و شب وصل پدر نزدیک است
شام طی شد بخدا وقت سحر نزدیک است
آسمان تیره شده وقت وداع گردیده
گفت شاه شهداءصبح ظفر نزدیک است