چرا عزیز نباشم که خاک راه توام
به زیر سایۀ مهر تو درپناه توام
به عالمی ندهم من غبار راه تو را
مقام وقدر من این بس که خاک راه توام
اگر چه لایق خدمت نیم دراین درگاه
به این خوشم که گدایی به بارگاه توام
مرا زجام نگاهت ببخش آب حیات
که سخت تشنه لبم تشنۀ نگاه توام
نگاه توست که روی مرا سفید کند
نگاه کن که من خسته روسیاه توام
اگر چه شب گذرد صبح وصل نزدیک است
زدور عاشق دیدار روی ماه توام
خبر رسید که تو با سپیده می آیی
شب است ومنتظر نوری از پگاه توام
نشسته است «وفایی» به راه توای گل
بدان امید که گوید به تو گیاه توام
- چهارشنبه
- 7
- آذر
- 1397
- ساعت
- 11:2
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
استاد سید هاشم وفایی
ارسال دیدگاه