تقدیم به شاعرگران سنگ
شعرآئینی‌ سید رضا موید

پیر عشقی که نوکرش خوانی
شد موید ز لطف سلطانی
از عنایات ثامن الحجج است
که شده شاعر خراسانی

ذکر روز و شبش حسین شده
غنچه‌ی در لبش حسین شده
ز اول عمر تا همین لحظه
همه‌ی مکتبش حسین شده

سخنش کیمیاست میدانی
در پناه رضاست میدانی
حاصل‌عمرش‌این‌بودوآنهم
عاشق کربلاست میدانی

او ز نسل علی و زهرائیست
همچو مجنون اسیر لیلائیست
دعبل عصر ماست در مشهد
سیرتش در مسیر شیدائیست

یک سحر همسفر شدم با او
جرعه‌ای می گرفته‌ام ز سبو
در مدینه، کنار بیت‌الله
نغمه‌اش لااله الا هو

حرف آخر کلام پایانیست
چون گشاید دهان، دُّرافشانیست
مو سپید قبیله‌ی عشق است
خودبه‌خوداین‌مدال‌سلطانیست

#مرتضی_محمودپور
#شهرری_قبله_تهران