ز این همه باغ گل که در برم بود
غنچه ای ماند و آن هم اصغرم بود
دست گلچین، غنچه ام چید در برم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
سپر جانم آن یاس گلو شد
مُهر مظلومی ام به خون او شد
پر کشید آن مرغ قدسی از سرم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
گل یاسم کجا و داس دشمن
خون او می کَند اساس دشمن
رفته جانم بلکه از جان بهترم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
تا که قنداق او غرقه خون شد
آبروی قیام من فزون شد
داغ محسن، تازه شد در خاطرم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
او که دسته گل مدینه ام بود
او که دلگرمی سکینه ام بود
رفت و دل خون شد ز داغش دخترم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
از لب تشنه طفل صغیرم
خواستم لحظه ای بوسه بگیرم
کرده منع از بوسه پیکان آخرم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
زینب من که خون از دیده بارد
طاقت دیدن این گل ندارد
چون کند این غم به جان خواهرم وای
اصغرم وای، اصغرم وای، اصغرم وای
منبع:سایت مدایح
- دوشنبه
- 6
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 14:4
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه