گل و بهارم، انیس و یارم
ربوده بی تو غم نهانم
ز دیده خوابم، ز جسم تابم
ز دل قرارم، ز جان توانم
نرفت رفتی ز دل خیالت
شکفته در جان گل جمالت
که را بگویم بیان حالت
که نیست جز غم انیس جانم
تو پر کشیدی به کهکشان ها
به بی نهایت به بی کران ها
رسد ز هجرت ز آسمان ها
چو نای، هرشب ز دل فغانم
چراغ بودی به شام تارم
چو دور گشتی تو از کنارم
همیشه بر رخ ستاره بارم
همیشه چون نی ز غم نوانم
شب سیاهم سحر ندارد
سپهر عمرم قمر ندارد
لبم بیان دگر ندارد
همیشه هستی تو بر زبانم
قرارم از کف غمت ستاند
دلم صبوری نمی تواند
به جز خیالت کسی نداند
چه کرده با دل غم نهانم
تو ای نهال حدیقه ی جان
فتادی از پا ز جور دوران
چرا ننالم چو عندلیبان
که رفت رونق ز گلستانم
گل حیاتت چو گشت پرپر
نهال عمرم تهی شد ازبر
به جانت ای جان که بی تو دیگر
صفا نمانده به خان و مانم
چمن خزان شد به نوبهاران
صفا ندارد بنفشه زاران
نه از سحابی امید باران
نه چشم لطفی ز آسمانم
تو ای همای ستیغ عصمت
که هست جایت به قاف وحدت
چه شد بریدی ز لانه الفت
چرا پریدی از آشیانم
شرار هجرت جگر گدازد
سپاه محنت به سینه تازد
دگر صدایت نمی نوازد
تن نزارم دل نوانم
به درد هجران چو مبتلایم
چو کرده از تو قلک جدایم
صفا ندارد دگر سرایم
سحر نخواهد دگر شبانم
منم امیر سریر عزّت
چو کوه راسخ به صبر و طاقت
ولی صبوری به درد فرقت
به جان زهرا نمی توانم
شنیده گردون نوای دل را
گرفته جانم عزای دل را
به سوگواری رثای دل را
به کنج محنت همیشه خوانم
افق گرفته شرار ماتم
شفق کشد سر چو شعله هر دم
از این مصیبت قد فلک خم
که سر زد آتش ز دودمانم
ستاره باشد ز دردم آگه
رسد فغانم به سبز خرگه
فتاده آتش به خرمن مه
ز سوز آه شرر فشانم
بگوی #عابد به گوش جانها
که گر کلامم به لفظ و معنا
به دست زهرا رسد به امضا
خوشا کلامم خوشا بیانم
- دوشنبه
- 8
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 11:48
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد عابد
ارسال دیدگاه