تویی بانوی قلب من
نفس هامی،کس وکارم
تموم دین و دنیـامی
نده با اشکت.... آزارم
نمی خواد پاشی از بستر
می دونم که پریشونی
می دونم پیش پایِ من
می خوای پاشی ...نمی تونی
یه کم ای راحت جونم
با درد و غم مدارا کن
بازم با دستایِ خسته ات
گره از مشکلم وا کن
گُلم با هر نفس از درد
رو پییشونت عرق کرده
خبر دارم چه دردایی
تنت رو بی رمق کرده
اَنا الحیدر ... اَنَاالمظلوم
وَ انتَ الامّیِ الباکین
اَنا الحَق ... و اَنا القرآن
و انتِ الامّیَ الیاسین
تو رو جون عزیزانت
نپوشون روتو از حیدرم
مگه زن می گیره روشو
جلویِ چشمایِ همسر
چرا نیلی شدی یاسم؟
چرا گوشت شده پاره؟؟
بگو که چی شده آخه
عزیزم لنگِ گوشواره؟!
بگو آخه تو اون کوچه
حسن چی دیده؟ که تو تب
می گه نامرد... نزن ، محکم
چه کابوسیه این ، هر شب؟!
شبا تا صب می چرخی
از این پهلو به اون پهلوت
چه بدجوری ورم کرده
عزیزم صورت و بازوت
اَنا الحیدر ... اَنَاالمظلوم
وَ انتَ الامّیِ الباکین
اَنا الحَق ... و اَنا القرآن
و انتِ الامّیَ الیاسین
پیش چشمم چرا اینقد
میری زهرای من از هوش
می ترسم با همین طوفان
بشه نورِ خونه اَم خاموش
بمیرم رو در خونه
رد خونبارِ دستاته
که زینب بعد تو هر روز
بهش زل می زنه ....ماته
داری واسه حسینت هِی
سفارش می کنی هرشب
میگی یه کاسه، پُـر...آب و
بزار بالا سرش ... زینب
به زینب پنهونی... امشب
چی دادی از تو صندوقچَت ؟
که هی می سوزه و میگه
بمیــره، خواهرت واسَت
اَنا الحیدر ... اَنَاالمظلوم
وَ انتَ الامّیِ الباکین
اَنا الحَق ... و اَنا القرآن
و انتِ الامّیَ الیاسین
خجالت می کشم...موندی
میونِ دود و خاکستر
نشد کاری کنم آخر ...
که محکم وا نشه اون در
هنوزم رویِ دستاسه
ردِ تاولهای دستات
هنوز از گندم خونه اَت
می دی روزی به موجودات
قرار بوده که برداریم
قدم ها رو کنار هم
خدا میدونه اصلاً تو
نزاشتی واسه حیدر...کم
سه ماه تویِ این خونه
شکسته تر میشی هر روز
شدی پاسوزِ من ... زهرا
باید جبران کنم یک روز
اَنا الحیدر ... اَنَاالمظلوم
وَ انتَ الامّیِ الباکین
اَنا الحَق ... و اَنا القرآن
و انتِ الامّیَ الیاسین
- سه شنبه
- 16
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 20:2
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
منصوره محمدی مزینان
ارسال دیدگاه