ساقی بده به رنگ لب یار می مرا
مطرب نواز کابل و شهناز و ششترا
یکدم ز راه شوق و شعف با نوا بزن
گاهی بچنگ چنگ و گهی عود و مضمرا
ز آهنگ زابلم بصفاهان نمای روی
تا آوری ز مهر مرا شور بر سرا
از راستی مپیچ و بکن روی در عراق
لحن هدی بزن بکن از جای خود مرا
شور حسینیم بفکنده است در حجاز
زین نغمه ی نکو بکنم مدح حیدرا
آن خسرویکه مدح ورا گفته در ازل
اندر کتاب خویش خداوند اکبرا
شاهیکه مولدش بحریم خدا شدی
بود این سبب که بوده بخلاق مظهرا
غیر از علی که بود که پیش از تولدش
مادر رها نمود ز چنگ غضنفرا
شاهیکه خواند است خدایش وکیل خویش
باشد وصی و بن عم پاک پیمبرا
دست علی نبود اگر دست کردگار
بر گو چسان درید ز هم چسم اژدرا
اسلام زنده شد بید قدرت علی
روزیکه کرد فتح یهودان خیبرا
کمتر غلام درگه او یوسف و خلیل
وز خیل انبیای دگر اوست برترا
نامش نمود نقش سلیمان به خاتمش
زان روبه وحش و طیر جهان گشته مهترا
خاک قدوم او همه کحل بصر کنند
جن و ملک به صبح و مسا جمله یکسرا
آنخسرویی که قاسم الارزاق ماسواست
بر خلق مظهر است و به خلاق مظهرا
یکقطره از شراب ولایش هر آنکه خورد
مستانه می رود به جنان روز محشرا
تا روح در بدن بودم «ضامنا» مدام
دم می زنم ز مدح علی شیر داورا
- دوشنبه
- 22
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 19:51
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمود وزنه
ارسال دیدگاه