خونۀ ما تاریک و سرده
سینۀ ما یه کوه درده
کشته شد هستی ولایت
غم به دور سرم میگرده
سینه ها سوزد از غم وآوای ما
تک و تنها شده دگر بابای ما
ازسقیفه ستم بپا شد
این همه ظلم و فتنه ها شد
دخترخاتم رسولان
در رهِ مرتضی فدا شد
با غلاف ستم به خون آغشته شد
پشت در، مادرِ امامت کشته شد
نیمه شب، در میان خانه
تک و تنها و مخفیانه
شسته شد با دو دست حیدر
جای سیلی وتازیانه
اشک ما بود و غسلِ زهرا مادرم
ای خدایا شکسته شد بال و پرم
مادرم شور عالمین بود
ذکر او نور هر دو عین بود
در همان لحظه های آخر
فکر او زینب و حسین بود
زینبم این وصیت و آوای من
از گلو بوسه ها بگیری جای من
مهدی فاطمه کجایی
جان عالم امید مایی
گوشۀ چشمی هم به ما کن
که تو خود صاحب عزایی
دیده ها در رهت شده دریای خون
تو بیا روضه های مادر را بخون
- پنج شنبه
- 25
- بهمن
- 1397
- ساعت
- 11:22
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
یوسف حق پرست
ارسال دیدگاه