طایر افلاکم و بشکست عدو بال و پرم
زهر کین تاب وتوان را برده از این پیکرم
بار الها کن نظر بر این تن بی تاب من
آتش زهر ستم سوزانده از پا تا سرم
گرچه سبط مصطفایم لیک از جور و ستم
ظلم بی اندازه بر من کرده خصم کافرم
چون شبانه از پی احضار من می آمدند
خصم دون لرزاند تن اهل و عیال مضطرم
دشمن از جور و -جفا بر خانه ام آتش زده
یارب این ارثیه را بردم زه زهرا مادرم
بست دستان مرا گرچه عدوی من ولی
پیش چشمانم دگر سیلی نزد بر همسرم
- دوشنبه
- 13
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 7:36
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه