بند اول
زندانیه بغدادم،اسیر دست صیادم
به کنج این قفس من بی گناه افتادم
غریب مادرزادم،کسی نمیکند یادم
شکسته در گلو بغضم به سینه فریادم
روزم چون شب شده؛جانم بر لب شده
کار دشمن فقط؛دشنام و سَب شده
تازیانه شده؛قوت روز و شبم
مشغول گفتنه؛خلصنی یا ربم
آزارم میدهد،زنجیر گردنم
شلاقم میزند،هر لحظه دشمنم
میسوزد دائما،زخمای رو تنم
(غریب بن غریب،از نسل حیدرم
پسر فاطمه،موسی بن جعفرم)
آه و واویلتا...
بند دوم
تو گریه کن بر حالم،شکسته شد پر و بالم
امام عالمم لیکن در این سیه چالم
منی که ناخوش احوالم،به هر بهانه مینالم
به هر بهانه می آید عدو به دنبالم
میزند طعنه ها،میخندد بی حیا
گوید به مادرم،او هر دم ناسزا
از مویم میکشد،میسوزد گیسویم
بی هوا میزند،بر کنج ابرویم
آزارم میدهد،نیش و لبخند او
آتشم میزند،این بغض در گلو
میکنم هر زمان،مرگم را آرزو
(غریب بن غریب،از نسل حیدرم
پسر فاطمه،موسی بن جعفرم)
آه و واویلتا...
بند سوم
هوای دلبر دارم،و قلب مضطر دارم
مثال مادرم چشمی ز غصه تر دارم
و درد پهلو دارم،شکسته بازو دارم
شبیه مادرم زخمی به بال و پر دارم
زهر کین حاصلم،میسوزد این دلم
اما شد کوچه ها،عاقبت قاتلم
میسوزم از عطش،با یاد کربلا
یاد راس جدا،بر روی نیزه ها
گرچه جان میدهم،در زندان بلا
پیکر من نرفت،به زیر دست و پا
نشدم چون حسین،مقطع الاعضا
(غریب بن غریب،از نسل حیدرم
پسر فاطمه،موسی بن جعفرم)
آه و واویلتا...
- شنبه
- 10
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 12:35
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه