بسم الله الرحمن الرحیم
ای سیطره ی قدرت تو کُلّ عوالِم
ای تابع حُکم تو تمامی مَحاکِم
خورشیدی و از بُخل،وجودت شده عاری
یعنی که بُود مثل خُدا لطف تو دائم
جز عفوِ خطاکار کجا سر زند از تو ؟
جایی‌که"گذشت"است به اخلاق تو حاکم
همراه رسولان اولوالعزم الهی
سادات ملائک به سر کوی تو عازم
هم عارف و هم زاهد و هم شیخ و هم عالِم
بُردند از انفاس شما فیضِ مُداوِم
هرگز ننشیند سر هر سفره ی رنگین
هرکس که سر سُفره ی تو شد مُتنعِّم
در رُتبه بُود همقدم موسیِ عمران
هرکس که کلیمت شده یا حضرت کاظم
از کُنهِ جلالت ؛ به خدا هیچ نفهمند
گیرم همه ی عالَم و آدم شود عالِم
اظهار وجود از من و ما فعل قبیحی ست
تا در حرمت شیخ مفید است مُلازم
مَحرم شدن مُجرمِ گریان شده قطعی ست
روزی که شود در حرم اَمن تو مُحرِم
مَخدوم ملائک! چه غمی تلخ تر از این ؟
زنجیر گران بود تورا مونس و خادم
جایی ننوشتند دم مرگ تو وا کرد
این سلسله را از بدنت قاتلِ ظالم
ساق تو گواه است که در محبس تاریک
این" کُند "چه اندازه شد از نَم ؛ مُتورّم...
- دوشنبه
- 12
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 14:54
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد قاسمی
ارسال دیدگاه