اولسون علیله جانیم، بو قامتون فداسی
وجهی ندور گیوبسن، قارداش سفر لباسی
چوخ حسرتین چکردیم، قارداش سنون وصالون
اولمازدی چون میسّر، هر گون گورم جمالون
یوخسا خدا نکرده، واردی سفر خیالون
سویله گوروم صریحین، ای دردیمون دواسی
اولدی علیّ اکبر، بو نوعیله شکرریز
وئردی او بینوایه، بیر مژدۀ غم آمیز
ائتدی فلک غمیله، جام فراقی لبریز
سالدی آرایه فرقت، ای درد مبتلاسی
نه بیخبر یاتوبسان، ای باجی دور ایاقه
ائتدی فلک مبدّل، وصلون سنون فراقه
یوکلندی بار محنت، سمت ره عراقه
وار شاه کربلانین، چون که سفر بناسی
قارداش بو نه سفردور، ایلوب بابام اراده
وار قسمتیم منیمده، هر محنت و بلاده
سندن صورا سالور کیم، بس بو علیلی یاده
قویمام سنی یقین ائت ، وار گویلومون هراسی
سنلن منیم همیشه، ای معدن کرامت
گوگلوم تاپار تسلّی، چون یوز وئرنده محنت
گئتسن اگر کیم ایلر، بو بی کسی عیادت
گئتمه قبول ایله، مندن بو التماسی
باجی گرک گئدم من، چوخ ایلمه فغانی
آرتورما محنتیمی، لنگ ائتمه کاروانی
سندن بودور تمنّام، ایله منه دعانی
تئز مستجاب اولور چون، بیمارلر دعاسی
تاپسام امان اجلدن، ای بینوای خسته
گلّم سنی آپارّام، چوخ املما دلشکسته
قویمام سنی وطنده، بو نوع بال بسته
گول اولمیاندا گَلمز، هئچ بلبلون صداسی
دوشدی گینه خیاله، بیر مطلب غم افزا
قالمادی بو گوگولده، نه صبر و نه شکیبا
کرب وبلایه آخر، بیر نامه یازدی صغری
ای کاش اولایدی ویران، بو چرخ دون اساسی
یتدی نه وقت حسینه، ای شیعه لر بو نامه
قتل علیّ اکبر، یئتمیشدی چون تمامه
امداد ائدن یوخیدی، اول تشنه لب امامه
ناگه یتوب او شاهه، پیغام آشناسی
آلدی او نامه نی چون، اول شهریار واحد
گویا اولوب او نامه، اوُل سروره مساعد
گوردی ائدر نظاره، صاق و صولینه قاصد
مطلوب بولدی گوردی، وار اوزگه مدّعاسی
حضرت بویوردی قاصد، آیا نه مطلبون وار
صاق و صولا باخارسان، ایله منه سن اظهار
عرض ائتدی بیر جوانی، چون که منه او بیمار
چوخ تاپشوروبدی واردور، بی حد اونا دعاسی
بو سوز گتوردی درده، اول شاه انس و جانی
ائتدی خطاب آیا، ایسترسن اول جوانی
گل تا منیله قاصد، گور شبه مصطفانی
گور هانسی نوجوانین، وار بو قدر یاراسی
قاصد یتیشدی گوردی، دوشموش او ماه منظر
باشدان ایاقه جسمی، زخم سنان و خنجر
گورموش همان جواندور، وئردی نشان او مضطر
صد چاک ائدوبله جسمین، یوخ زخمین انتهاسی
تا وار حیاتون ایله، «#دلریش» بو غمده ناله
اوضاع کربلانی، سال هر زمان خیاله
داغلا بو غمده باغرون، حضّاریله چو لاله
چونکه بو قاپوداندور، عالملرین شفاسی
- پنج شنبه
- 15
- فروردین
- 1398
- ساعت
- 19:16
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرحوم مشهدی اصغر دلریش
ارسال دیدگاه