مُردم ز بس كه بر بدنت بوسه می زنم
بر كام خشك خنده زنت بوسه می زنم
بر زلف خون پر شكنت شانه می كشم
بر زخم های دل شكنت بوسه می زنم
بوی تو می دهند دم دشنه ها ببین
بر نیزه های زخم زنت بوسه می زنم
شاید لبی گشوده و بابا بخوانیم
قامت خمیده بر دهنت بوسه می زنم
هر سو دویده و تن تو جمع می كنم
بر تكه تكه های تنت بوسه می زنم
آرام تا به روی عبا می گذارمت
همراه عمه بر كفنت بوسه می زنم
شاعر:مهرداد حسینی
- دوشنبه
- 13
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 16:51
- نوشته شده توسط
- علی
ارسال دیدگاه