میلاد دردانه اباعبدالله
حضرت رقیه(س)

معشوقه‌پیش‌عشق‌ چنین‌کم میآورد
که بهر گل ترنم شبنم میآورد
قدیسه‌‌هاچوحضرت‌مریم میآورد
درهرنفس برای مسیح دم میآورد
ما سالکان کوی دخترکی نازپروریم
با یک نگاه طفل سه‌ساله مطّهریم

دختر مگو فرشته‌ی هشت‌‌وچهارها
دختر مگو طراوت این چشمه‌سارها
دختر مگو ستاره‌ی دنباله‌دارها
دختر مگو شکوفه‌‌ی گل‌دربهارها
شیرین زبان به‌مثل‌عسل برلبان من
از غنچه‌ی لبش شده گویا زبان من

درپیش‌پای کوچکش افتاده‌ آسمان
خورشیدوماه‌وجمله‌کواکب،ستاره‌گان....
خاموش‌میشوند تاکه‌جمالت شودعیان
بی‌پرده بی‌نقاب‌چو آیی در این میان
گوینداین سه‌ساله همان‌کوثرنبی‌ست
آیینه‌دار فاطمه و زینب و علیست

ای لنگر زمین و زمان حضرت حسین
خواهم‌به‌مدحت‌توبیان‌حضرت‌حسین
بهرم‌‌حرام بی‌تو جنان حضرت حسین
اشکم‌به‌روی گونه‌روان حضرت‌حسین
من‌مینویسم ازغمتان با سرشگ خون
تا انتهای دشت پر آوازه‌ی جنون

آقا شنیده‌ام که جمع گلان تو چیده‌اند
آقا شنیده‌ام که ترا سربریده‌اند
آقا شنیده‌ام که موی سرت را کشیده‌اند
آقا شنیده‌ام که سینه پاکت دریده‌اند
زین غصه گر خراب شود آسمان کم است
چون با قد خمیده رسول مکرم است