• یکشنبه 4 آذر 03


متن شعر وغزل حضرت عباس علیه‌السلام -(ماه است و آفتابی‌ام از مهربانی‌اش)

463

ماه است و آفتابی‌ام از مهربانی‌اش
صد کهکشان فدای دل آسمانی‌اش

بی‌دست می‌خروشد و دریا کنار اوست
ای عشق آتشین! به کجا می‌کشانی‌اش؟...

دست از حیات شست که آب حیات شد
این خاک مرده زنده شد از جان‌فشانی‌اش

از خود عبور کرد و نوشتند رودها
با اضطراب، چشمه‌ای از پهلوانی‌اش

از خود عبور کرد و درختان قلم شدند
در اشتیاق دم زدن از زندگانی‌اش

از خود عبور کرد و ملائک رقم زدند
با خون و اشک، اندکی از بی‌کرانی‌اش

از خود عبور کرد و شنیدند بادها
از سمت سروهای پریشان، نشانی‌اش

تیر از کمان جدا شد و بر خاک، خون نوشت
این چرخ پیر، شرم نکرد از جوانی‌اش

باران گرفت باز و پس از گریه دیدنی‌ست
در چشم من، تجلّی رنگین‌کمانی‌اش

چشم مرا به چهرۀ خورشیدی‌اش گشود
ماه است و آفتابی‌ام از مهربانی‌اش

  • سه شنبه
  • 10
  • اردیبهشت
  • 1398
  • ساعت
  • 12:25
  • نوشته شده توسط
  • ابوالفضل عابدی پور

برای بارگذاری فایل در سایت اکانت مداحی بسازید



ارسال دیدگاه



ورود با حساب گوگل

ورود کاربران