اگر عاصی، اگر مجرم، اگر بی‌دین، اگر مستم
به محشر کی گذارد دامن عفوت تهی‌دستم؟
ز بس خواناست از پیشانی‌ام خط گنهکاری
تواند نامۀ اعمال شد آیینه در دستم...
نگاه ظاهر و باطن، یکی کردم، تو را دیدم
رسا شد، این دو کوته رشته را با هم چو پیوستم
ندیدم کلفت از کس تا نکردم کلفتی با کس
نرنجیدم ز رنجانیدن کس تا زبان بستم
نرنجانیدم از خود هیچ‌کس را غیر این «واعظ»
که با سر پنجۀ تأثیر افغان خاطری خَستم
- پنج شنبه
- 12
- اردیبهشت
- 1398
- ساعت
- 13:54
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
واعظ قزوینی
ارسال دیدگاه