بهارقرآن

آمد بهار قرآن،شادند اهل ایمان
لبها شود قرین، گلبوته های قرآن

یکماه شور مستی،اوج خداپرستی
هربنده عاشقست ومعشوق اوست یزدان

یکماه روزه داری،الطاف کردگاری
پاکیزه از بدیها،گردد همی تن وجان

ماه نزول رحمت،ابراز هر ندامت
وقت عروج بهر،هر بنده ی مسلمان

افطارها سحرها، شیرین چنان شکرها
شیرین برای بنده، تلخی برای شیطان

قرآن چوماه بدرست،نازل به شام قدرست
این شب هزارماهست،قدر چنین شبی دان

آماده جام جان کن،ازبهرامتحان کن
خور از می طهورا،ای برخداتو مهمان

این ماه روزه داریست،راهی به رستگاریست
درطول سال باشد،همچون مهی فروزان

خوش آنکه طاقت آرد،یکماه روزه دارد
ماه صیامش آید باعید فطر پایان

شعر:اسماعیل تقوایی