دل‌مرده‌ایم و یاد تو جان می‌دهد به ما
قلبیم و بودنت ضربان می‌دهد به ما
ماه خدا دومرتبه بی‌ماه روی تو
دارد بشارت رمضان می‌دهد به ما
برگرد! ای که لحظۀ افطار، عاقبت
یک روز دست‌های تو نان می‌دهد به ما
روزی سه بار غرق غریبی و بی‌کسی‌ست
حسی که بی‌تو وقت اذان می‌دهد به ما
این ماه، فرصتی‌ست که باز عاشقت شویم
ماه خدا دوباره زمان می‌دهد به ما
ما میهمان جد تو هستیم «جانْ حسین»
نامی که اشک‌های روان می‌دهد به ما...
بی‌شک حوالۀ همه امسال کربلاست
رزقی که آخر رمضان می‌دهد به ما
- پنج شنبه
- 2
- خرداد
- 1398
- ساعت
- 16:35
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد علی بیابانی
ارسال دیدگاه