شده غم و درد هم آغوشت
شده آسمون سیاه پوشت
نیمه های شب توی خونه ت
عبا رو کشیدن از دوشت
خوردی زمین چرا / وسط کوچه ها / افتاد / عمامه از سرت
موقع رفتنت / ناسزا گفتنت / ای وای / جلوی همسرت
نمی کنن رعایتِ
محاسن سفیدتو
داره میبینه دخترت
چشای ناامیدتو
(غریب مدینه یا صادق)(۴)
گریه های دخترو دیدی
غریبی حیدرو دیدی
در خونه تو که سوزوندن
روضه های مادرو دیدی
تو هم مثه علی / دیدی درو ولی / از روش / کسی که رد نشد
جلوی باغبون /یه گل نیمه جون /ای وای / دیگه لگد نشد
ولی یه روز تو خونه ای
حسن کنار خواهرش
نشسته بود که چند نفر
لگد زدن به مادرش
(غریب مدینه یا زهرا)(۴)
سنگت زدن و ترک افتاد
روی دل مثل آئینه ت
افتادی روی زمین اما
کسی ننشسته رو سینه ت
اما تو کربلا / قاتل بی حیا / افتاد / به روی پیکری
میون قتلگاه / داره با اشک و آه / فریاد / میزنه مادری
سرش به روی نیزه
تنش به زیر دست و پا
بخون برای غربت
غریب دشت کربلا
(غریب حرم حسین جانم)(۴)
- چهارشنبه
- 5
- تیر
- 1398
- ساعت
- 16:10
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مظاهر کثیری نژاد
ارسال دیدگاه