بر آستان درِ او، کسی که راهش هست
قبول و منزلت آفتاب و ماهش هست
به راستی سر از این دام‌گاهِ دامن‌گیر
کسی بَرد که ز توفیق او پناهش هست...
مقدسا و خدایا! به حقّ راهروی
که از هدایت خاص تو انتباهش هست...
به بوی لطف تو می‌آید «اوحدی» بر تو
امید رحمت و آمرزش الهش هست
در آن زمان که تو بر نامۀ سیه بخشی
بر او ببخش، که بس نامۀ سیاهش هست
ز خرمن عمل نیکش ار چه نیست جُوِی
ز شرم بی‌عملی گونۀ چو کاهش هست
بر آتش دل او گر گواه می‌خواهی
ز گرمی نفَس خویشتن گواهش هست
- شنبه
- 22
- تیر
- 1398
- ساعت
- 15:58
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
اوحدی مراغه‌ای
ارسال دیدگاه