مسكينم اي كريم به دربارت آمدم
خارم ولي به ساحت گلزارت آمدم
همسايه توام من و در سايه ي توام
بار دگر به ساحت گلزارت آمدم
اي جلوه وجلال خداوند ذوالجلال
درجلوه گاه روشن ايثارت آمدم
خورشيد بي غروب كرامت توئي ومن
چون ذره اي به جانب انوار آمدم
مثل غبار راه در اين آستان قدس
اكنون به پايبوسي زوارت آمدم
هر دلشكسته اي ز تو خشنود مي شود
من هم به پاس ديدن رفتارت آمدم
يك ذره از عنايت تو كم نمي شود
تنها به شوق رأفت بسيارت آمدم
گر مي كني قبول مرا بر غلاميت
همچون غلام بر سر بازارت آمدم
با اشك و ناله گفت«وفائي» در اين حريم
آزاده ام چنين كه گرفتارت آمدم
شاعر:وفائی
- پنج شنبه
- 30
- شهریور
- 1391
- ساعت
- 5:57
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه