قلب قاسم از غروب آسمان غمگین تر است.
بار غم، از کوه هم بر دوش من سنگین تر است.
می زنی با یک نه گفتن دست رد بر سینه ام.
خونم از خون علی اکبر مگر رنگین تر است.
مادرم داده به دستم نامه ی بابای من.
ای عمو نزدت از این نامه چه با تضمین تر است.
نزد من ای جان شهادت از عسل شیرین ترو.
در بصیرت قاسم از هر پیر دین حق بین تر است.
من نمی خواهم ببینم عمه زینب را اسیر.
زهر این غم بر دلم از تیر، زهر آگین تر است.
وقت میدان رفتنم من را درآغوشت بکش.
بر دلم آغوشت از هر مرهمی تسکین تر است.
از سنان و سنگ و سم مرکب و شمشیر و تیر.
قتله گاهم نزد من از حجله ام آذین تر است.
تا که افتادم ز مرکب، آمدی بالا سرم.
مرغ شوقت سمت من از هر کسی شاهین تر است.
داغ من را می نهد آخر به قلب مادرم.
نانجیبی کز جمل در سینه دل چرکین تر است.
می شود گیسوی من بازیچه ی آن قاتلی.
کز حسن قلب سیاهش، از همه پر کین تر است.
می نشیند ساعتی دیگر به روی سینه ات.
آنکه در صحرای خون پرونده اش ننگین تر است.
می دهد دستور حمله سمت خیمه گاه ما.
نانجیبی که در این دشت از همه بی دین تر است.
- پنج شنبه
- 14
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 13:37
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رسول رشیدی راد
ارسال دیدگاه