تکیه برنیزه
به پشت ذوالجناحش جا ندارد
زده تکیه به نیزه نا ندارد

نگاهش غمزده سوی خیامست
عدوی بی حیا پروا ندارد

شهیدان را صدا زد بهر یاری
ولی یک پاسخ از آنها ندارد

صدای هل منش بر گوش آید
ولی یاری در این صحرا ندارد

به این حالش مناجاتی بخواند
به سر جز مرگ خود سودا ندارد

الهی راضیم بر این قضایت
به قلب من بجز تو جا ندارد

دگر براو زهر سو حمله کردند
توانایی بر آن دعوا ندارد

بیفتاده به مقتل غرق خونش
نجات او دگر معنا ندارد

لعینی آمد وبر سینه بنشست
ز بهر دفع او یارا ندارد

فتاده موی سر دردست قاتل
که رحم این قاتل رسوا ندارد

بمیرم از قفا سررا جدا کرد
حیا از حضرت زهرا ندارد

تن بیسر رهاشد بین گودال
سرش جز روی نی ماوا ندارد

شعر :اسماعیل تقوایی