ند اول
لحظه ی اخره
پسر حسن تو راهه
بی قراره که عموش
توی گودال بی پناهه
میبینه روبروشو/ بهترین آرزوشو
نمیتونه ببینه/ تنهاییه عموشو
چشماش یه چشمه خونه
واسه عموش گریونه
با ذکرِ حیدر حیدر
داره رجز میخونه
ای زاده بحر کرم، ای جان، ای جان
ای بچه شیرِ پُر جَنم، ای جان، ای جان
ای جان ای جان
?بند دوم
زاده مجتبی ست
دلاوریاش قشنگه
پا به پایِ عموش هِی
باشور وجنم می جنگه
جای باباش می جنگه/دلش دوباره تنگه
رویِ سرش بارونه/نیزه و تیر و سنگه
شیرِ و جنم داره
شاگردِ علمـــداره
مثلِ باباش، تو قلبش
دریای کرم داره
ای حاصلِ عمرِ حسن....ای جان، ای جان
ای نوگلِ باغ و چمن...ای جان، ای جان
ای جان ای جان
بند سوم
حرمله با یه تیر
عموشو گرفت نشونه
می ره باز که سپر شه
کاشکی بشه و بتونه
چه کرده تیر با بازوش/چه کرده پا باپهلوش
که می شینه به زحمت/رو کنده ی دوزانوش
صوتِ عموش تو گوشش
دستِ باباش رو دوشش
خورشید، تویِ قتلگاه
چسبیده به آغوشش
ای غرقِ خون ،پورِ حسن.... ای وای ای وای
سربازِ شاه بی کفن.... ای وای ای وای
ای وای ای وای
تصنیف سرا: هاتف نیک پور
شاعر: منصوره محمدی مزینان
- جمعه
- 22
- شهریور
- 1398
- ساعت
- 18:10
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
منصوره محمدی مزینان
ارسال دیدگاه