شُرطه های مدینه بدبین اند
دلشان سنگ و دست سنگین اند
کارشان بی گناه را زدن است
زائرِ بی پناه را زدن است
حرف زخم است و استخوان،ای وای
بشکند دستهایشان، ای وای
پشتِ در آنکه اهلِ دعوا بود
قوم و خویش یکی از اینها بود
مادری بود و آهِ خونجگری
زخمیِ لشکری چهل نفری
شاخه یاسی که ریشه داشت،شکست
مادری بارِ شیشه داشت شکست
- یکشنبه
- 7
- مهر
- 1398
- ساعت
- 18:53
- نوشته شده توسط
- علیرضا گودرزی
- شاعر:
-
وحید قاسمی
ارسال دیدگاه