نمانده ذره اي حتي به جسم خسته جان اصلأ
نه ماند از شدت لكنت مرا شرح بيان اصلأ
بيا عمه كمك كن راس بابا را بده دستم
نمانده در تن رنجور و بيمارم توان اصلأ
شباهت هاي بسياري ميان ما دوتا باشد
نباشد در شمردن هاي اين غم ها زمان اصلأ
شكسته مثل بازويم پدرجان بين ابرويت
ندارد هيچ درماني گمانم اين و آن اصلأ
الهي بشكند دستش نه لب مانده نه دنداني
براي مردم كافر دگر قرآن نخوان اصلأ
بميرم من بميرم من بميرم من چه حلقومي
تن ات كه جاي خود راس ت نبوده در امان اصلأ
بغل مي گيرمت محكم تو را اي بهتر از جانم
تو را هرگز نخواهم داد دست ديگران اصلأ
- پنج شنبه
- 11
- مهر
- 1398
- ساعت
- 10:19
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محسن صرامی
ارسال دیدگاه