بند اول
پرستوی حسینم و
شکسته بال و پر من
خونیه چشم تر من
رو خاک ویرون سر من
دختر پادشاهم و
شده خرابه جای من
گریه کنید برای من
برای غصه های من
سر پدر اومده دیدنم۲
رسیده وقت پَر کشیدنم۳
من الذی ایتمنی،ابتا
بند دوم
ریحانة الحسینم و
شدم به رنگ ارغوان
خسته و پیر و ناتوان
که قامتم شده کمان
عزیزة الحسینم و
بعد پدر شدم اسیر
پای برهنه این مسیر
شدم با طعنه ها حقیر
محله ی یهودی بُردنم۲
به زجر بی حیا سِپُردنم۳
من الذی ایتمنی،ابتا
بند سوم
بشین به روی دامنم
بگم چی اومد به سرم
نگم چی شد با معجرم
زخمه تمومه پیکرم
زخمه تمومه پیکرم
سوخته پدر موی سرم
سو نداره چشم ترم
نداره قوت کمرم
ای پدر ای ماه رو نیزه ها۲
سرت رو کی بریده از قفا۳
من الذی ایتمنی،ابتا
۱۳۹۸/۷/۴
- سه شنبه
- 16
- مهر
- 1398
- ساعت
- 10:7
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیرحسین سلطانی
ارسال دیدگاه