عمریست که با غمی نهان سر کردم

با زخم زبان این و آن سر کردم

در محضر من سب علی میکردند

با غربت بین شیعیان سر کردم

بی همدم و بی حبیب بودن سخت است

با این همه غم . شکیب بودن سخت است

در مسجد و در کوچه و بازار که هیچ

در خانه خود غریب بودن سخت است

ولله که انتهای غم را دیدم

ولله که مرگ دم به دم را دیدم

این غصه مرا عاقبت از پا انداخت

درکوچه زدند مادرم را .دیدم

آن کس که ز کین زهر جفا داد مرا

اگاه نبود میکند شاد مرا

این کوچه و این مدینه زندان من است

ناخواسته کرد از قفس آزاد مرا