عالم بنا شده است به دستان بوتراب
خورشید محو چهره ی تابان بوتراب
ثبت است بر جریده ی خلقت دوام ما
چون از ازل شدیم، مسلمان بوتراب
بیمار می شویم به شوق نگاه او
پس مبتلا شدیم به درمان بوتراب
وقتی به قلب خاکِ سیه، خاک می شویم
مائیم و دست خالی و دامان بوتراب
از لحطه ای که خاتم خود را عطا نمود
حاتم نشسته در پی احسان بوتراب
یک روح در دوجسم، بتول است و مرتضی
این؛ جان فاطمه است، و او؛ جان بوتراب
کعبه بجای خود ولی از بس که باصفاست
حتی خدا نشسته در ایوان بوتراب
از هرچه بگذرم سخن عشق خوشتر است
مائیم خاک پای محبان بوتراب
حمیدرضا عباسی
- دوشنبه
- 20
- آبان
- 1398
- ساعت
- 14:48
- نوشته شده توسط
- امیر روشن ضمیر
- شاعر:
-
حمیدرضا عباسی
ارسال دیدگاه