مرغ روحم سوي قم پر مي کشد

منت ديدار بانو مي کشد

السلام اي نام تو آرام جان

السلام اي عمه ي صاحب زمان

السلام اي عرش حق را قائمه

السلام اي جلوه دار فاطمه

عالمي در يک نگاه تو گم است

کربلاي ديگر ما در قم است

فيض نامت بي قرارم کرده است

تاسحر شب زنده دارم کرده است

اي که از سر تا به پا زهرا تويي

يادگار و دختر موسي تويي

مدح تو کي با سخن کامل شود

وحي بايد بر قلم نازل شود

در مزارت مي توان پيدا نمود

جلوه هايي از گل ياس کبود

در کرامت هم زبانزد گشته اي

زينت آل پيمبرگشته اي

آنچه وعده کرده مولايم رضا

درپس امضاي تو دارد بها

صادق آل عبا فرموده است

که حريم حضرت حق کعبه است

هم مدينه هم نجف پر از شرف

شد حريم احمد و شاه نجف

لیکن اي عشاق عالم بشنويد

اين سخن بشنیده و آگه شويد

آسمان شهر قم پر انجم است

چون حریم اهل بیت اندر قم است

دخت موسی کار عیسی می کند

بانگاهی مرده احیا می کند

گر که دارد رنگ و بویی گل،ز اوست

نغمه خوانی های بلبل،یاد اوست

اوکه قبرش سجده گاه مردم است

پاره ی جان امام هفتم است

او به قم دنبال یارش آمده

در پی وصل نگارش آمده

آمده،اما برادر را ندید

از گلستان وجودش گل نچید

غصه و غمها شده با او قرین

گشته از داغ رضا نقش زمین

خوشبحالش دور او خالی نبود

مثل زینب دربرش شادی نبود

دور او ناله زنان صف می زنند

دور زینب دشمنان کف می زنند

دور او گریه کنان در زمزمه

دور زینب شمر و زجر و حرمله

دور او اسپند و عود و سوز نی

دور زینب تازیانه،کعب نی

(لاله)و مدحش،بود شرم از کلام

پس سخن کوتاه باید والسلام