شعر مشترک
که برای اجرا در توسّلات به همه ی ائمه مظلومی که با زهر مسموم شده وَ به شهادت رسیده اند قابل استفاده می باشد
من که بی مِثلَم و بی هَمتایم
نور چشم علی و زهرایم
دل من خسته و بیتاب شده
همچو شمعی بدنم آب شده
زَهر انداخت شرر بر جگرم
از هجوم شررش شعله ورم
حُجّت اللهم و هستم مظلوم
شدم از کینه ی دشمن مسموم
می رسد تا به فلک آوایم
غمزده از ستم اعدایم
اشک از دیده ی من می بارد
بهر من فاطمه ناله دارد
ناله زد مادر خونین جگرم
پسرم ای پسرم ای پسرم
پسرم دل شده زین غم پر درد
زهرِ کینه چه به روزَت آورد
سوزم از زهر وَلی واویلا
از غمِ تشنه لبِ عاشورا
سوزم از زَهر وَلیکَن دیگر
سَرِ من نیست جدا از پیکر
سوزم از زهر وَلیکَن زِ جفا
نشده سرم بریده زِ قفا
سوزم از زَهر و سِرِشکَم به دو عین
یاد مظلومی و غمهای حسین
- چهارشنبه
- 27
- آذر
- 1398
- ساعت
- 13:4
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
امیر عباسی
ارسال دیدگاه