در ماتم آل علی خون همچو دریا میرود

تیغ است و بر سر میزند دست است و بالا میرود

از عشق آل ابوالحسن این تیغ زن آن سینه زن

داد و فغان مرد و زن تا عرش اعلا میرود

از بهر آن شمع خدا یعنی حسین کربلا

جانها همی گردد فدا سرها به یغما میرود

کوتاه کن افکار را بدعت مگو این کار را

این سوک آل حیدر است این خون نه بیجا میرود

روی زمین پر همهمه در دست جانبازان قمه

خون از برو دوش همه از فرق تا پا میرود

من چون نه نالم این زمان مور ضعیف و ناتوان

کین برق آه عاشقان از سنگ خارا میرود

از ابن سعد بی وفا شامی و شمر بی حیا

بر اهل بیت مصطفی چندین تعدّا میرود

بغداد گردد لاله گون در روز عاشورا بخون

وز کاظمین این سیل خون تا طاق کسرا میرود

وز طاق کسری سرنگون زیربنای بیستون

وز بیستون آید برون سوی بخارا میرود

خون سیاوش شد بپا در ماتم آل عبا

تا دامن روز جزا تا جیب عقبا میرود

من سنّیم نامم رضا کلب امام مرتضی

درویش عبدالقادرم راهم بمولی میرود

رضا درویش عبدالقادر کردکستانی