بقیعه
مزاری که رفیعه،که تربت شفیعه.
که خیر، جمیعه
بقیعه
مزاری که رفیعه،به وسعت یه عالم
رواقش، وسیعه
اینو میگم که بدونن
رولب شیعه اوازه
یه روز اخر اقام مهدی
بقیعو از نو میسازه
اینه حرفی که رو لبای ماس
بقیعم واسه مامثل کربلاس
کی میگه که یه ویرونس بقیع
حرمش میون سینه های ماس
حرمش میون سینه های ماس(۳)
بقیعه
مزار دل دریاس،توخاک ولی بالاس
توی عرش اعلاس
بقیعه
که سایبون دنیاس،ولی روی مزارش
یه سایه ازابراس
خونه قلبم اخه خاکی
که عالمی ازش ریزه خواره
نه یه زایر نه یه خادم
نه یه شمع بالاسرش داره
قسم اخر به چشمای ترم
میشه اباد ولو بره سرم
الانم وقتی حرم دلامونه
کجا بیشتر بقیع داره حرم
اینه حرفی که...
حرمش میون سینه های ماس(۳)
- سه شنبه
- ۱
- بهمن
- ۱۳۹۸
- ساعت
- ۱۲:۵۷
- نوشته شده توسط
- سید محمد حسینی
- شاعر:
-
محمد جواد حیدری
ارسال دیدگاه