علی مرتضی قلب شکسته
کنار قبر زهرایش نشسته
بگوید با دل خون ای حبیبم
تو رفتی بعد تو زهرا غریبم
تو رفتی و شدم تنهای تنها
چه سازم بی تو با این رنج و غم ها
تو بودی فاطمه جان هست و بودم
کجا رفتی تو ای یاس کبودم
فدای پهلوی بشکسته ی تو
چه سازد همسر دلبسته ی تو
فدای غربت و ایثار و صبرت
رسد بوی تو بر جانم ز قبرت
پس از تو فاطمه دیگر صفا نیست
در این خانه دگر شور و نوا نیست
پس از تو خانه ام تاریک و سرد است
درون خانه ی دل آه ودرد است
پس از تو فاطمه جان دل غمینم
سراپا غربت و خانه نشینم
بدون تو گل حیدر چه سازم
تو بودی محرم اسرارو رازم
چرا پرپر شدی یاس سپیدم
کنار پیکر پاکت خمیدم
سراپا سوز و درد و اشک و آهم
به دیوار و در خانه نگاهم
رسیده بعد تو جان بر لب من
بسوزد از غم تو زینب من
کند بعد تو زینب خانه داری
ولی با سوز دل با اشک جاری
بسوزانده دلم را نورعینت
زند برسینه و بر سر حسینت
نصیب و قسمتم درد و محن شد
تسلای دلم اشک حسن شد
اگرچه من امیرالمومنینم
پس از تو فاطمه غربت نشینم
- شنبه
- 5
- بهمن
- 1398
- ساعت
- 11:4
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا یعقوبیان
ارسال دیدگاه