در مرامِ تو.. کرم منزلتی والا داشت
وسعتِ بخششِ تو لطفِ خوشِ دریا داشت
با گدایان سرِ یک سفره نشستن عشق است
این چنین همدلی ات با فقرا معنا داشت
حضرتِ عشق که پنجم شجرِ طوبایی
خطّ و مشی ات بخدا دایره ای زیبا داشت
به تو ابلاغ نموده ست سلامی.. جابر
شوقِ دیدارِ جمالِ تو یقین طاها داشت
از سرانگشتِ تو می ریخت شفاعت هردم
پایِ هر نامه ی بشکسته دلی امضا داشت
هنرِ نسلِ حسین و حسنی یا باقر
جلوه ات رویِ حساب و به نظر مبنا داشت
کیستی جلوه ی توحید خدا در قلبم
قلبم از روزِ ازل با نگهت احیا داشت
وقتِ تب کردنِ تو دارویِ دردت می شد
آبِ سردی که دمت زمزمه ی زهرا داشت
آخرین شاهدی و کرببلا در چشمت
دلِ تو خونِ جگر از طرفِ غمها داشت
- پنج شنبه
- 1
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 13:46
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محسن راحت حق
ارسال دیدگاه