دارد دل تنگم هوای هادی(ع)
مستانه می خوانم ثنای هادی (ع)
روی نیاز آورده ام به کویش
هستم گدای بینوای هادی
چنگ توسل میزنم به نامش
گردد نصیبم تا عطای هادی
چشم انتظار یک نگاه اویم
حبل المتین من غبای هادی
محشر که میدان شفاعت اوست
حاتم بنازد بر عطای هادی
از بدو خلقتش خدا نهاده
هفت آسمان زیر لوای هادی
بر روی نادم از گنه شود باز
درهای رحمت از دعای هادی
از بهر شیعیان جواز جنت
باشد برات سامرای هادی
یوم شهادتش رسید و گردید
اهل سما غرق عزای هادی
خون بر دل امام عسکری شد
محزون نشسته در سرای هادی
دارد ثواب بی نهایت امروز
سینه زنی نزد خدای هادی
هرجا که بزم ماتمش به پا شد
آنجا شود دار البکای هادی
جان داده در راه خدای عالم
جان همه عالم فدای هادی
جام شهادت سر کشید و شیعه
شد تا ابد مست ولای هادی
گرد گنه از چهره میزداید
اشکی که میریزد به پای هادی
- یکشنبه
- 11
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 19:24
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
حسنعلی بالایی
ارسال دیدگاه