زندگی با عاشقی باشد صفایش بیشتر
هر که عاشق شد خدا دارد هوایش بیشتر
دل که بی دلدار شد دیگر ندارد آبرو
شهر ِ بی عاشق شود درد و بلایش بیشتر
عشق اصلا رزق را چندین برابر می کند
سائل ِعاشق شود نان و نوایش بیشتر
کعبه ی سیار یعنی قلب ِ هر کس که بُوَد
آتش عشق علی و بچه هایش بیشتر
بارها اثبات گشته دردهایش کمتر است
هر که شد یا مرتضی یا مرتضایش بیشتر
بهترین های جهان ، دیوانگان حیدرند
آسمانی ها گدای دودمان حیدرند
این قبیله هر چه باشی سر به راهت می کنند
غم نخور از روسیاهی که نگاهت می کنند
هم در اینجا هم قیامت دستگیرت می شوند
کن غلامی علی را پادشاهت می کنند
پای این پرچم بمان اینها ثواب خویش را
روز محشر جانشین هر گناهت می کنند
"هر چه می خواهی طلب کن از شهنشاه نجف"
رو نزن بر غیر حیدر روسیاهت می کنند
مثل کعبه سینه چاک مرتضی باشی اگر
تا قیامت بر دو عالم قبله گاهت می کنند
این در و آن در نزن اصلا ندارد این زمین
تکیه گاهی مطمئن تر از امیرالمومنین
ذکر هر اعجاز علی و ذکر طوفان ها علی
نقش سربند تمام مرد میدان ها علی
این که پیغمبر به سجده گفت علی، یعنی فقط
مهر تایید است بر سبحانَ سبحان ها علی
بر همه ادیان بنازد تا قیامت دین ما
هست وقتی اولین مرد مسلمان ها علی
مدعی های خلافت قرن ها قبل از شما
شد امیر المومنین ِ کل دوران ها علی
بس بُوَد در مدح و توصیفش همین یک افتخار
داشت مثل مصطفی گهواره جنبان ها علی
در صحابه کیست با احمد برادر جز علی
بود پرچم دست که ، در روز خیبر جز علی
در غلامی ات خلاصه می شود اقا شدن
دشمنانت یک به یک محکوم بر رسوا شدن
تو همان هستی که ایمان بر وجودت داشتن
هست شرط لازم عیسی شدن ، موسی شدن
عقل گم کرده به پیش معجزاتت دست و پا
وصف تو بالاتر از در فهم انسان جا شدن
قل هوالله احد با تو مجسم می شود
جز تو باشد کار که این قدر بی همتا شدن
آمدی اصلا در این دنیا به عشق فاطمه
لایق جز تو نباشد همسر زهرا شدن
چه مقامی چه مقامی ، شد جهان حیران تو
کیستی که فاطمه جان می کند قربان تو
ای ابر قدرت ، حسین و مجتبا و محسنت
مظهر عزت حسین و مجتبا و محسنت
تا ابد یاد تمام شیعیانت داده اند
غیرت و همت حسین و مجتبا و محسنت
روز محشر ، عید شیعه می شود هستند اگر
شافع امت حسین و مجتبی و محسنت
دست می گیرند از عالم ، بس شبیه مادرند
معدن رحمت حسین و مجتبی و محسنت
مثل زهرا مثل تو هستند آقا تا ابد
فخر این خلقت حسین و مجتبی و محسنت
بر دو عالم بچه‌های تو حکومت می کنند
تا قیامت لحظه به لحظه قیامت می کنند
مور ناچیزم پناهم ده سلیمان نجف
بی نظیرم کن علی جان مثل ایوان نجف
همدم ویران نشین ها ، یک شبی بد بگذران
کن مرا آباد مانند بیابان نجف
کاش بودم لایق آقا ، می شدم همسایه ات
این جوان را پیر کرده درد هجران نجف
نیست این وادی اگر جنت ، چرا فرموده اند
روح مومن بعد مردن هست مهمان نجف
شوق همسایگی ات هم صالح و هم هود را
مثل نوح و آدم آورده بیابان نجف
مومنین را شیر میدان می کند این سرزمین
از نجف آغاز می گردد قیام اربعین
ای علی عالی اعلا امیرالمومنین
حضرت حلال مشکل ها امیرالمومنین
می شود ساعت به ساعت مشکل ما بیشتر
سیدی انظر الینا یا امیرالمومنین
ما گرفتاریم ، ما درمانده ی درمانده ایم
ای پناه بی کسی ما امیرالمومنین
راه خانه هیچ ، صاحب خانه را گم کرده ایم
الدخیل ، الغوث ابانا یا امیرالمومنین
خسته هستیم از غروب جمعه های بی کسی
کن گره از کار دنیا وا امیر المومنین
چاره ی بیچارگی ها مهدی موعود توست
التیام درد دنیا مهدی موعود توست
اسفند ۹۸
- دوشنبه
- 19
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 14:35
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محمد حسین رحیمیان
ارسال دیدگاه