با تو باشد رنگ غم هرگز نمي بيند كسي
ناخوشي حتي به كم هرگز نمي بيند كسي
بوسه ميگيرم مدام از جاي جاي اين ضريح
با رضاجان هم و غم هرگز نمي بيند كسي
كوري چشم هر آن كس از شلوغي ترس داشت
خلوتي در اين حرم هرگز نمي بيند كسي
ما در اينجا در پي حتي شفا هم نيستيم
وقت درد از ما قسم هرگز نمي بيند كسي
تا ابد در پنجره فولاد ميبينم بهشت
پس از اينجا جز كرم هرگز نمي بيند كسي
دست بردار از عقائيد تا قيامت نيستم
پا كشم پس يك قدم هرگز نمي بيند كسي
گوشه گوشه از حرم دارالشفاي عالم است
درد زير اين علم هرگز نمي بيند كسي
در حرم مردن كجا در گوشه ي بستر كجا
لذت اش در خواب هم هرگز نمي بيند كسي
- سه شنبه
- 27
- اسفند
- 1398
- ساعت
- 21:48
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
محسن صرامی
ارسال دیدگاه