حالِ خوب و اشتیاقِ دم به دم یادش بخیر
کوچه های خلوت و پُر پیچ و خم یادش بخیر
زیره و عطرِ حرم! عطرِ نبات و زعفران
حسّ دلتنگی و بغض ِ بیش و کم یادش بخیر
لذّتِ باب الجواد(ع) و خواندنِ إذن دخول
گنبد و اشکِ روان در هر قدم یادش بخیر
حرکتِ پرچم میانِ دست های آسمان
پای سقّاخانه اشکِ مادرم یادش بخیر
مانده در گوشم صدای ماندگارِ زائران
ترک و بوشهری! عرب یا که عجم! یادش بخیر
تکیه بر دیوار دارالحجّه و تجدیدِ عهد-
با امام ِ منتظر کنج حرم یادش بخیر
از لبِ نقّاره ها دادی سلامم را جواب
اشک هایِ سر به زیرِ صبحدم یادش بخیر
زیرِ ایوانِ طلا روحِ مرا دادی جلا
تا تو را بر مادرت دادم قسم! یادش بخیر...
پنجره فولاد إذنِ کربلایم را گرفت
ذکرِ «آقاجان نیفتم از قلم» یادش بخیر
دست و بالم بسته شد با بستنِ درب حرم
بیقراری هایِ بارِ آخرم یادش بخیر!
- پنج شنبه
- 7
- فروردین
- 1399
- ساعت
- 16:30
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
مرضیه عاطفی
ارسال دیدگاه