ای خون خدا پادِشَهِ ملک دو عالم
ای کعبه ز داغت به تنش جامه ماتم

با یاد غمت ای گل افتاده به گودال
شرمنده شد از دیده ما چشمه ی زمزم

صد شکر که از برکت و الطاف وجودت
ربِّ دو جهان می دَهَدَم فیضِ دَمادم

هر دم ز پیِ ، پیروی از امّ ابیها
گِریَند زِ غم ، آسیه و هاجر و مریم

ای محتشمِ دل تو بخوان مرثیهٔ عشق
تا ناله به رضوان بزند حضرت خاتم

از شورشِ اُفتاده در این خلق سخن گو
یا مِحنَتِ کشتیِ شکسته به یَمِ غم

در گردش گردون ز قضا و قدرِ اشک
هر ماه ، مرا گشته مُبَدّل به محرّم

از عَهدِ اَزَل خطّ حدیث غم جانان
نقش است به لوحِ دل ذرّیه ی آدم

تا روز ابد هست ز سوزِ دل زینب
در دل شَرَر و بر لبِ ما نغمه ی ماتم

ای وای از آن لحظه که زینب به فغان دید
ثارُالَّه و آن دل سیَه و غُربتِ اَعظم

گردید ز گودال برون قاتل ملعون
لرزه به تن و خنده و ماتم همه تواَم

او زد به کناری چو رَدای عربی را
گردید عَیان راس حسین ، وای از این غَم

زین واقعه کز آن جگر خلقِ خدا سوخت
حَق شُربِ عزا ریخت به پیمانه ی عالم