سر وعده ی عشق، با خدا رسیدم
زنده موندم و ماه، رمضونو دیدم
دل بی قرارم، شده باز هوایی
در خونه ی تو، اومدم گدایی
اومدم که با تو، درد دل کنم باز
هر چی دل خوشی هس،جز تو ول کنم باز
من که با گناهام، دلتو سوزوندم
ولی باز خودم رو، تا خونت رسوندم
اومدم دوباره، واسه ی رفاقت
منو رو به را کن، واسه شهادت
واسه گریه چشمام، می گیره بهونه
روضه خون دوباره، کافیه بخونه
چقدر شلوغه، قتلگاه برادر
پیچیده تو گودال، ناله های مادر
وحید محمدی
۹۹/۲/۶
- چهارشنبه
- 10
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 10:17
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
وحید محمدی
ارسال دیدگاه