پشیمان درِ خانه ات آمدم
امیدِ دلِ من تویی یا مجیر
دراین ماهِ رحمت مرا هم ببخش
ثوابم کم است و گناهم کثیر
زجان و دل آماده ی توبه ام
مزن دست رد بر دل این حقیر
تو دانی خدایا زمین خورده ام
بیا بار دیگر تو دستم بگیر
تو بر گو به من غیر تو ای خدا
که بهتر بگیرد دو دست فقیر
ز تکرارِ کارِ بدم خسته ام
کمک کن نگردم به نفسم اسیر
به مهمانیِ سفره ات آمدم
ولیکن زشرمندگی ؛ سر به زیر
ترابم خدایا غلام حسیـــن
ببخشا مراهم به نعم الامیر
- چهارشنبه
- 10
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 21:51
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
رضا ترابی گیلده
ارسال دیدگاه