دوباره غروب غم انگیز جمعه
من و حسرت و اشک سرریز جمعه
دوباره من و حال خسته
من و خلوتی پشت درهای بسته
شکسته در انبوه آهم
تویی تکیه گاهم،ببین بی پناهم
گواهم
همین بیقراری و چشم انتظاری
نگاهم به در مانده آقا کجایی ?
عزیز دل و جان زهرا کجایی ?
گل باغ یاسین و طاها کجایی ?
کجایی قرارم ، بهارم
به غیر از تو کاری و یاری ندارم
و از این شب تیره راه فراری ندارم
بدون تو هیچ اعتباری ندارم
که تا روز موعود تو روزگاری ندارم
در این شام یلدا که گم کرده ام راه خود را
و از دست دادم بسی فرصت خوب و دلخواه خود را
به بال دعا بسته ام آه خود را
مگر لطف امین شود شاملم تا
تماشا کنم یک نفس ماه خود را
که ماه امید است ، نور و نوید است
صبح سپید است و دیدار او مژده ی روز عید است
او هیچکس نیست غیر از تو مولا
که قدری و نوری ، که شعر و شعوری
تو ایات انجیل و تورات و قران ، زبوری
که عین حضوری و من غایبم تو ظهوری
چگونه تویی در کنار من و از تو دورم
و از دیدن روی ماه تو کورم که مست غرورم
حلالم کن آقا دلت را شکستم
که راه دلم را به شیطان نبستم
به هر جا - نباید - که رفتم
و بر سفره های - نباید - نشستم
به اندازه ای که تو خوبی خدایت گواه است پستم
ولی دل به عشق تو بستم
بگو کی میایی که اندوه پایان بگیرد
دل خسته ام جان بگیرد
کویر زمین رنگ و بوی بهاران بگیرد
دوباره پس از قرنها خشکسالی و پاییز ، باران بگیرد
و اسلام ما عطر ایمان بگیرد ، دعای شهیدان بگیرد
بیا یابن یاسین ، بیا یابن طاها
بیا یابن حیدر ، بیا یابن زهرا
بیا مروه را با صفا کن
و درد بشر را که جهل است و عصیان ، دوا کن
نگاهی به ما کن
ببین از دم سرد ما سوز تاتیر رفته
خودت ای امید دل ما دعا کن دعا کن
دعا کن
دعا کن دعا کن.....
- یکشنبه
- 21
- اردیبهشت
- 1399
- ساعت
- 10:26
- نوشته شده توسط
- ابوالفضل عابدی پور
- شاعر:
-
کمیل کاشانی
حمیدسبزه ای