ای حرمت بهتر از باغ بهشتی برین
گنبد زیبای تو گنبد دوار دین
مرغ‌‌ دلم پر زند مقصد من کوی توست
کوی توام بهتر از عرش معلای دین
تابه حرم می رسم غم ز دلم می رود
پس ز چه رو آیمت شاه به قلبی حزین
گرد تو پروانه ام کوی تو کاشانه ام
پا‌ نکشم لحظه‌ای تا نفسی آخرین
قبله ما در جهان گنبدت ای لامکان
خاک سرایت نگر گشته به چشمان قرین
فکر تو اندیشه ام ذکر تو شد پیشه ام
دست مرا هم بگیر حجت حق در زمین
نور و (ضیائی) مرا ای مه زیبای دل
رو نکنم من دمی جز به مهی هشتمین