سجاده ات عرش است و سرگرم خدایی
حتی ملک در تو ندیده انتهایی
مثل علی هستی، نه! اصلا مرتضایی
اصل تو از زهراست نسلت عشق و نور است
عقل تمام خلق از فهم تو دور است
پشت سرت جبریل مشغول نماز است
دستی که می بینی فقط دست نیاز است
دست تو چون دست خدا آیینه ساز است
گرچه به ظاهر از خداوندی جدایی
آیینه در آیینه تکرار خدایی
آیینه با سنگ کسی تهدید می شد
با سنگ، زخمی کهنه هم تجدید می شد
با زخم کهنه غصه ها تشدید می شد
دیدی که این خانه پر از خیل ملک شد
این سکه روی دیگر غصب فدک شد
آتش گرفته خانه ی زهرا دوباره
شد چشم های مرتضی دریا دوباره
از ترس می لرزند دخترها دوباره
هرچند این بی حرمتی را آخری نیست
صد شکر اینجا -پشت این در- مادری نیست
افتاده از دوشت عبایت بین کوچه
یک در میان شد ردپایت بین کوچه
نایی نمانده در صدایت بین کوچه
یاد چه افتادی که ابری شد هوایت؟
نام که را بردی که می لرزد صدایت؟
مانند حیدر دست بسته می برندت
دنبال مرکب دل شکسته می برندت
در کوچه ها با پای خسته می برندت
افتان و خیزان پشت مرکب، وای زینب
ای وای زینب وای زینب وای زینب
- چهارشنبه
- 1
- مرداد
- 1399
- ساعت
- 19:3
- نوشته شده توسط
- محدثه محمدی
- شاعر:
-
محمد بختیاری
ارسال دیدگاه